Իլհամ Ալիևի կոշտ դիրքորոշումը խոցված ինքնաթիռի վերաբերյալ միտված է ռուսական կողմին ցույց տալու Բաքվի սկզբունքայնությունն իր շահերի պաշտպանության հարցում։ Սա փորձ է՝ ֆիքսելու «բարձր ստանդարտներ» երկկողմ դաշնակցային հարաբերություններում, ինչը նշանակում է, որ Մոսկվան պիտի ընդունի, որ կան հստակ վարքագծային կանոններ Ադրբեջանի հետ հարաբերություններում, որոնք պետք է պահպանվեն ու չխախտվեն։

Պակիստանը միջուկային զենք ունի և հարևան Աֆղանստանի հետ գտնվում է պատերազմի շեմին:

Ինչպես և կանխատեսելի էր, Ալիևը իր ելույթի մի մասը նվիրել էր Հայաստանի հասցեին նոր սպառնալիքներ հնչեցնելուն, ինչպես նաև հին սպառնալիքները հիշեցնելուն...

Ի սկզբանե պարզ էր, որ ԱՄՆ-ի և դաշնակիցների համաշխարհային գերիշխանության դեմ պայքարում Ռուսաստանը միայնակ է կռվելու։

Տարեմուտ է, և մի՞թե մենք իրար շնորհավորելու պատճառ ունենք: Ռուսական մի հիանալի խոսք կա, որը եթե վերաձևակերպենք կհնչի այսպես. ամեն հայ այսօր երջանիկ է այնքան, որքան երջանիկ է իր ամենադժբախտ հայրենակիցը: ՈՒ՞մ շնորհավորենք, նրան, ով Հայրենիք չունի և գիտի ցանկացած պարագայում երջանի՞կ լինել, նրան, ով սգակիր է և ապրում է ի հեճուկս, թե՞ նրանց, ովքեր այլևս մեր հետ չեն, մեր հոգու ու սրտի մեջ են:

Եկեք խոստովանենք, որ բոլորով միասին տարբեր գրական ոճերով ավիրյանին «համբալը հերդ ա» ասելով ոչինչ չփոխեցինք մեր կյանքում, բացի նրանից, որ ներքաշվեցինք ևս մեկ մանկապարտեզային լեզվակռվի մեջ:

Կոնկրետ գերի ենք ընկել սրանց ձեռքը, դրա համար նախ ինքներս մեզ պիտի ազատենք մեր տներում գերու կարգավիճակից, ապա մտածենք Բաքվի գերիների մասին: Առանց առաջինի երկրորդն անհնար է:

Նույնիսկ միջին օղակի մենեջեր աշխատանքի ընրունելուց պահանջում ենք առնվազն բարձրագույն կրթություն ու աշխատանքային փորձ։ Էմիրաթներում նաև պահանջում էինք հոգեկան առողջության սերտիֆիկատ, կրիմինալ սերտիֆիկատ (Certificate of Good Conduct), թմրամիջոցների թեստ ու ընդհանուր առողջության թեստ՝ վերջինը վիզայի համար։

Բաշար Ասադը հեռանալուց առաջ հնարավորություն չունեցավ ասելու մոգական խոսքերը. «Ես սխալվեցի: Ջուլանին ճիշտ է»: Իսկ ռուսները Սիրիայում վիրտուոզ իշխանափոխություն կատարեցին:

Ցանկացած քաղաքական միավոր կամ անհատ, ով ՌԴ-ին հակադրվելու օրակարգ է իր համար սահմանում իբրև ՀՀ-ի ինքնիշխանության պահպանման ելակետ ու առաջնահերթություն, դրանով էականորեն ու լիարԺեքորեն նպաստում է հենց ՀՀ-ի լիարժեք ու ամբողջական կախվածության ավելացմանը և ինքնիշխանության ուծացմանը, որի արդյունքում գոյաբանական սպառնալիքին դիմագրավելու համար ՀՀ-ն դիմելու է այդ նույն ՌԴ-ին՝ այս կամ այն ֆորմատով առավել խորացնելու (ինտեգրվելու) գործակցությունը: